Oto i kontynuacja! :D tutaj bedzie troche wiecej akcji :) a i problem z publikowaniem rozwiazany ;D
Po tym jak Vai otworzyła drzwi, nic nie słyszałam. Było tak cicho, że aż musiałam wyjść i zobaczyć co się stało. Podeszłam do drzwi , ktòra była obok drzwi wyjściowych. Zobaczyłam w drzwiach Noah z kwiatami i czekoladkami ... chyba Trent wypaplał się zbyt szybko chłopakom ... widziałam wyraz twarzy Violette: była zdziwiona, nawet bardzo! Oniemiała i patrzyła się na Noah. W pewnym momencie wzieła czekoladki. Myślałam że rzuci się na niego szczęśliwa ale .. zrobiła coś niespodziewanego ... zamkneła mu drzwi, raczej trzasneła mu drzwi przed nosem! Oparła się o drzwi, popatrzyła na mnie i ... rozpłakała się.
-co on tu robi?!- wyszeptała do mnie. Ja nie wiedziałam co robić jednak ona tak ... uciekła do swojego pokoju i zamkneła się na klucz. Kiedy zobaczyłam zamknięte drzwi do jej pokoju, otworzyłam drzwi biednemu Noah, ktòry stał w drzwiach.
-hej ...-
-hej- odparł mi troche smutny Noah.
-wejdz- zaprosiłam go do środka. Wziełam ròże i wsadziłam je do flakonu.
-piękne- odparłam, systemując je w wazonie.
-wiem ... ulubione Violette- powiedział to i spuścił głowe.
-powiedz, co się stało między wami?- usiadłam na krześle a on poszedł w moje ślady.
-słuchaj ... kiedy pojechaliśmy w trase, coś się wydarzyło ...- zatrzymał się - ... nie dzwoniłem do niej bo ... nie dzwoniłem ... nie moge tego wytłumaczyć ... nie odzywałem się do niej ... ja, ja ... ja chciałbym żeby tej trasy nigdy nie było! Chciałbym wròcić do domu po TP, podokuczać mojemu bratu i powiedzieć wszystkim że mam dziewczyne! Ale niee! Bo Chris wymyślił sobie trase!- zakrył rękoma twarz. Nie wiedziałam co się pomiędzy nimi stało. Jedna siedziała zamknięta w pokoju, płacząc i zżerając czekoladki, drugi siedział przy stole, ze mną, i nie chciał nic powiedzieć. Nie wiem co mam robić ...
-... rozumiem cię- powiedziałam. Za chwile dodałam- nie, nie rozumiem cię. Jeśli mi nie powiesz to ci nie pomoge , a poza tym Vai ci tego nie wybaczy. Cokolwiek zrobiłeś ...-
-obiecałem ... nie moge powiedzieć ...-
-z tego co wiem Bridg już wie- kiwnełam głową.
-skąd wiesz że Bridg wie to co ty nie wiesz?- zapytał zdziwiony.
-ponieważ- odparłam zmieszana – widziałam jak Katie chciała wcisnąć coś Bridg i Geoffowi ze swoich produktòw, a wtedy Bridg powiedziała że wszystko wie i żeby się wstydziła, czy coś w tym stylu-
-a skąd wiesz że akurat chodziło jej o to?-
-cytuje Bridg: -Noah mi wszystko powiedział. Miał do mnie zaufanie a ja nikomu nie powiedziałam. Nawet jemu- wskazała palcem na Geoffa – jesteś okropna- pokiwała głową-to się nazywa cios poniżej pasa ... i nie myśl że kiedykolwiek ci wybaczy-
- wow ... zapisałaś to sobie gdzieś czy wszystko z pamięci?- zapytał zaciekawiony.
-Noah- pomachałam mu szklanką przed oczami – masz ważniejsze sprawy do roboty- przybliżyłam szklanke by napić się soku. Wtedy Vai wyszła z pokoju i przyszła do nas. Miała oczy czerwone i zapłakane. Kiedy weszła do kuchni, popatrzyla się na Noah i wykrzywiła się. Wzieła mi szybko szklanke i wròciła do pokoju.
-mogłam się tego spodziewać- moja ręka została w tej samej pozycji,jak gdybym jeszcze trzymała szklanke.
-że będzie aż tak wkurzona?-
-nie, że zabierze mi szklanke- wstałam z krzesła- no romantiko: wio do niej i idz się tłumacz-
-ale ... ale ja nie wiem z czego! Znaczy się ... z tego że do niej nie dzwoniłem ... ale mam wytłumaczenie!-
-taa? Jakie?!-
-ale ... nie moge powiedzieć ...-
-czyli że nie masz wytłumaczenia- chwyciłam go i zarazem podniosłam- marsz do niej, wyjaśnić tę sprawe-
-ale ... ale ...- odwròcił się a potem spojrzał na mnie- ale ona mnie zabije!-
-a niby za co?-
-no nie wiem!- wzruszył ramionami
-w takim razie jest małe prawdopodobieństwo twojego zgonu- popchnełam go do mojego pokoju- no idz!- pokòj Vai znajdował się na końcu domu, po lewej stronie. Przed nim był mòj pokòj ... Noah wszedł do mojego pokoju, jak do pomieszczania pełnego węży, pająkòw i Bòg wie co jeszcze. Powoli zbliżał się do pokoju Violette. Zapukał leciutko i szepnął.
-Violette ...-
W tym momencie rozległ się huk włączonej piły. Noah tak się zlęk, że zrobił wielkie oczy i zwiał! Z pokoju wyszła Vai, z włączoną piłą w rękach!
-Violette! Wyłącz ją bo jeszcze zrobisz sobie krzywde! ... i mnie też!-
-co jest ...- weszła Dakota do pokoju- o ludzie! – też staneła jak wryta. Ja też za bardzo nie wiedziałam co zrobić bo ani mi przez myśl nie przyszło, żebym chwyciła piłe, a co dopiero żebym spròbowała ją wyłączyć O__o
-Vai! Spokojnie! Wyszedł!- wymachiwałam rękami, pròbując złapać kontakt z nieokrzesaną terrorystką. Nagle Vai wyłączyła piłe.
-uuuff- odetchnełam z ulgą
-Vai ... wszystko gra?- zapytała, nadal przestraszona, Dakota.
-nieeee- rozpłakała się rockòwna, położyła piłe na podłodze i ... sama zrobiła to samo.
-Violette Margherito Goldie!- zaczełam ją podnosić- prosze mi się tu nie kłaść tylko gadać o co chodzi!- Violette popatrzyła na mnie. Jej twarzy nie dało się opisać ... – pogadamy?-
-zròb mi kakaoko- wyszeptała.
-dobrz. Dakota! Potrzymaj ją- ona podeszła do mnie i chwyciła Violette. poszła do kuchni robić jej kakaoko, kiedy Dakota prowadziła Vai za mną. Nagle przed Dakotą pojawił się szczekający Radgool. Ona przestraszyła się i upuściła Vai.
-ał! Dziękuje!- krzykneła Vai.
-jeju sorki- szybko pozbierała Vai z podłogi – ale pies mnie wystraszył-
-Radgool! Leć za nim, pewnie nie dobiegł jeszcze do świateł- krzykneła do niego.
-nie słuchaj jej Radgool- powiedziałam do psa – tak go wystraszyła że pewnie dotarł już do domu- kiedy Dakota doprowadziła ją do krzesła, Vai usiadła. Ja dałam jej szklanke i grzałam jej kakao.
-dobra ... opowiedz mi co się stało pomiędzy tobą a Noah- zapytałam. Wtedy usłyszałam dzwięk tłukącej się szklanki. Szybko się odwròciłam i zobaczyłam jak Violette ściskała w dłoni resztki swojej szklanki.
-dooobra ... właśnie zmiażdzyłaś swoją ulubioną szklanke- powiedziałam troche przestraszona.
-nie stało by się to gdybyś nie wypowiedziała imienia Bezimiennego- powiedziała Vai, puszczając resztki szklanki.
-czyli No- zaczeła mòwić Dakota ale ja szybko pokiwałam głową żeby nie dokańczała zdania- aaaaa ...-
-okey- wziełam szklanke i nalałam jej kakao- prosze. A teraz opowiedz nam co się stało- usiadłam na krześle.
-eeh a co tu opowiadać- chwyciła szklanke i zaczeła popijać – kiedy EnCiTy wyjechali w trase, byliśmy zawsze w kontakcie.dzwoniliśmy do siebie z dwa razy dziennie: o 7:30 i o 18. Przeszło już kilka tygodni ... pewnego dnia zadzwoniłam do niego koło 18. Odebrała jakaś dziewczyna więc ja się spytałam kim ona jest. A ona ... ona mi odpowiedziała: przykro mi, Noah Lafond jest zajęty ze swoją sekretareczką-
Załamał jej się głos ...w jednej chwili znowu buchneła płaczem, odsuneła szklanke i rozłożyła się na stole.
-on by ci coś takiego zrobił?!- zapytałam się zdziwiona- to nie jest w jego typie! A dzwonił do ciebie pòżniej?-
-nie- otarła łzy Vai- bo zmieniłam numer komòrki-
-mhm ...- pokiwałam głową- ale słuchaj, jednej rzeczy nie rozumiem: po Treworze tak nie rozpaczałaś a bylaś z nim dłużej niż z Bezimiennym-
-wiesz ... tego przez długi czas nie mogłam zrozumieć ale teraz wiem: Trewor mi się podobał ... ale Noah ... kochałam- i znowu w ryk. Dakota przytuliła się do niej i zaczeła ją głaskać po włosach.
-yh yh a ty kiedy zmienisz chłopaka?!- krzykneła do Dakoty, Vai-
-ehm nie zmienie, kocham go- powiedziała zagubiona Dakota.
-łrzeeesz!- i znowu się rozryczała i mocniej przytuliła do brunetki.
-ehm ... zjadłaś wszystkie czekoladki?- zapytała się, zmieniając temat, Dakota.
-oczywiście że tak- ockneła się Vai i nabrała poważnej postawy- jeśli chcesz jedną to albo mi włożysz ręke do buzi i wyciągniesz, albo poczekasz aż wyjdą drugą stroną-
-wole iść kupić nowe- pokiwała głową Dakota.
-jeszcze jedno pytanie i już cię puszczam- przybliżyłam się do Vai- kochasz go jeszcze?-
-a czy jakbym go nie kochała to bym tak ryczała?!- znowu się rozpłakała, wstała, zwineła kakaoko i uciekła do pokoju. Za nią pobiegł pies.
-no to się ludzie porobiło- usiadłam na stołku.
-ja nadal nie wierze żeby Noah taki był- powiedziała Dakota.
-ja też nie ... gdzieś tu musi być haczyk ... a my zdejmiemy rybke, ktòra się na nim uwiesiła- po tych słowach zaczełam się przyglądałam ludziom zza okna. Trewor właśnie wyszedł ze swoją dziewczyną, Eric ze swoją, Dennis też ze swoją a Darsey ... ze swoją! No còż ... trzeba coś zrobić z Violette bo naprawde mi jej żal ...
