ŚWIĄTECZNY HORROR CZ 1

heeloouuu i hoł hoł hoł wesołych świąąt ;D z tej okazji mam dla was jednorazówke alee ... nie zbyt wesołą dlatego ostrzegam że ludzie o słabych nerwach lepiej niech nie czytają xD boo to horror ... muhahahaha ^^ i to jeszcze w takim momencie skończyłam xd too ... życze kolorowych snów po tym xD część 2 postaram się jak najszybciej wstawić ;D

Logan watching you …

-aaaa!! już są świeta już są świetaaa!!- krzykneła Sylwia wchodząc do naszej willi i przytulając się do nas.

-taaa ty się cieszysz a my nic nie mamy dla was- odparł smutny brunet przytulając ją.

-oooj tam ooj tam- machneła Pat- pojedziemy na zakupy i się kupi ^^-

-w sumie to chyba nikt nie ma żadnych prezentów … xD – odparła ze śmiechem Ang patrząc na nas.

-obiecałyście że pojedziemy wczoraj na zakupy- wtrąciłem się i oparłem o kanape.

-sorki ale … tak jakby … nie mogłyśmy- spuściła głowie Sylwia.

-czy coś się stało?- zapytał James i objął ją delikatnie.

-no … - zaczeła Ang gdy nagle do willi weszła Vai. Twarz miała siną od płaczu a mordke miała smutną … serce mi się zaczeło krajać na ten widok.

-co się stało Vai?- spytał pierwszy Carlos, podchodząc do niej.

-było … tak dobrze … ale … - szepneła Vai- zostawił mnie- rozpłakała się po czym położyła na kanapie.

- … chłopak?- spytałem, siadając przy niej i glaszcząc ją po głowie.

- nie kot- mrukneła Pati- no jasne że chłopak!-

-ojej Vai … przykro mi … - podniosłem ją delikatnie po czym przytuliłem ją, próbując ją uspokojć.

- mhm taa … przykro ci- pokiwał głową Carlos na co ja wywróciłem oczami.

-może pojedziemy do sklepu? Kupimy prezenty pod choinke- zaproponowała Sylwia która leżała do góry nogami na fotelu.

-hmmm ja chętnie się zgodze ^^- podszedł do niej James po czym przerzucił ją przez ramie.

-no ejejej!! nie prosiłam o podwózke- zaczełą się śmiać czerwona.

- może i to dobry pomysł … troche mi się humor poprawi- uśmiechnełą się Vai po czym wstała i delikatnie się przeciągneła.

-a więc do Carlosmobilu!- krzyknął James i poleciał w strone drzwi wyjściowych.

-taak! … chwila … czemu do mojego macie się pakować?- zapytał nas Carlos.

-bo twój jest większy, wszechstronniejszy … i w ogóle … ejszy xD- wytłumaczył mu James po czym wyszedł nadal trzymając Sylwie w potrzasku.

-ale wytłumaczył- kiwneła głową Vai.

-no to coo … pakujemy manatki i jedziemy na zakupy?- zaczął trzeć ręce Kend.

-no jahaa ;D- pisneła Ang po czym wzieła kurtke.

-oo śnieg pada ^^- przykleiła się do szyby Pati

- … walkna na śnieżkii!!!- krzykneła Vai po czym pociągneła mnie za pole.

- poczekaaaaj wezme kurtke- pociągnąłem ją do siebie i popatrzyłem w oczy a drugą ręką ręką chwyciłem kurtke. Boże jakie piękne oczy ona ma …

- no … dobrze ...- szepneła i po chwili oderwała wzrok. Ubralem szybko kurtke i poszedłem za nią. Oczywiście na polu rozgrywała się mega wielka bitwa na śnieżki :D a że ja jestem wredny … wziąłem do ręki śnieg i wsypałem Vai za bluzke xD

-aaaaaaaaaa!!!!!!! Hendersooon!- wrzasneła po czym próbowała pozbyć się śniegu.

-zamorduje cię xD- zaśmiała się Ang.

-dobra ludzie! Śnieżkami porzucamy się później, teraz do auta i po prezenty!!- krzyknął Kend  

-wooohoo!- krzykneliśmy wszyscy po czym wsiedliśmy do auta Carlosa. Było bardzo duże: dwa siedzenia z przodu, trzy z tyłu i jeszcze trzy z tyłu za tyłem xD

-eeh … yyhh … pomocyy mam śnieg tam gdzie śnieg nigdy nie zagląda!- pisneła Vai próbując nadal pozbyć się śniegu.

-jesteś wredny Henderson- zaśmiała się Sylwia i pomogła kuzynce.

- … no wiem – zaśmiałem się a pasemkowa zmroziła mnie wzrokiem.

-dobra ludziska …- szepnął Carlos zakładając okulary przeciwsłoneczne- no to jazda ...- włączył piosenke Windows Down po czym z piskiem opon wyjechał z willi. Myślałem że to będą super zakupy i w ogóle super wypad z przyjaciółmi jednak … myliłem się …

Kendall watching you …

-właściwie to po co założyłeś okulary przeciwsłoneczne, skoro jest zima i sypie śnieg?- zapytałem po chwili jazdy.

-booo świetnie w nich wyglądam- poruszał brwiami.

-znalazł się drugi James- zaśmiała się Sylwia

-wypraszam sobie, jestem przystojniejszy- pomajtał brwiami James tak że Sylwia w mig zaczeła się rozpływać.

-hej hej hej! Zostaw te majtania na póżniej- zaśmiała się pasemkowa.

-a ja go i tak wole w kasku- uśmiechneła się Pati.

-no problemo senorita ^^- wyciągnął kask i założył go na głowe- mam go zawsze przy sobie- odmienił jej uśmiechem i szybko ją pocałował.

-ty nie całuj tylko skup się na jeżdzie bo jeszcze nas w zaspe wpakujesz- zaśmiała się Angel.

-a wtedy to ty nam zademonstrujesz swoje mieśnie i będziesz pchał- oznajmił James na co Vai wybuchła śmiechem xD

-Violeeette- jękneli wszyscy a ona tylko wywróciła oczami. Kilka minut później … zjechaliśmy z autostrady i jechaliśmy jakąś polną dróżką … z każdej strony było widać drzewa a ulica, niestety, nie była odśnieżona … było widac tylko jakieś slady opon na nich … nagle jednak Carlos przyspieszył … dziwnie wyglądał … zachowywał się jakby był zahipnotyzowany i co chwile dociskał pedał gazu … kiedy spostrzegłem że doszedł do 120 zacząłem panikować …

-Carlos za szybko jedziesz!- krzyknąłem ale on nie reagował i prowadził dalej a przed nami … zakręt!- Carlos!- popchnałem go lekko w ramie.

-eahm co co?!!- ocnknął się latynos- o kurde!- zahamował tak że zamiast stanąć, auto zaczeło się obracać. Carlos próbował swoich sił żebyśmy się nie wypiepszyli gdzieś a przynajmniej żebyśmy się nie przekoziołkowali … w końcu udało mu się zatrzymać maszynie … w rowie ale zawsze coś … -yyyh ...yyh … dobra … wszyscy żyją?!- krzyknął spanikowany Carlos.

-chyba … tak ...- oddychała ciężko Pat, która wtuliła się w siedzenie.

-co … to … było ...- wydukała Vai która ze strachu wtuliła się w Logana.

-nie wiem … tak jakby … straciłem panowanie nad sobą ...- szepnął Carlos

-to dziwne ...- mruknął James.

- chodzmy na pole zaczerpnąć świerzego powietrza ...- szepneła Ang która wtulowana we mnie, wyszła z auta. Powoli wszyscy powychodziliśmy a Carlos próbował się jakoś ogarnąć.

-gdzie my w ogóle jestesmy?!- spytała Sylwia rozglądając się.

-na jakimś zadupiu … nie mam nawet zasięgu na fonie- odparł James, patrząc na fona.

-pocieszyć was? Guma nam strzeliła- odparła Vai, przyglądając się kołu.

-pocieszyć was jeszcze bardziej? Nie mam zapasowej- zaczął się drapać po głowie Carlos.

-pięknie! Super! Jesteśmy daleko od cywilizacji!- krzyknął spanikowany James.

-nie panikuj chłopie, wszystko będzie dobrze- oznajmił Logan, klepiąc go po ramieniu.

-tam jest auto!- usłyszałem krzyk Ang która wskazała na jakieś rozbite auto w rowie.

- o boże … -szepnąłem przestraszony.

- ide … zobaczyć ...- przełkneła śline Vai po czym pobiegła w strone auta.

-ide cię asykurować!- zerwał się nagle Logan i pobiegł za nią.

-dajmy na to ...- popatrzył na nich Carlos.

Violette watching you …

powoli zbliżałam się do auta a za mna jak piesek szedł Logan. Dotknełam delikatnie maski i spojrzałam na niego: miał przód dosłownie wbity w drzewo i był cały roztrzaskany … bałam się spojrzeć do środka ale jednak … spojrzałam! A widok wcale nie był ciekawy …

-tam … tam jest człowiek ...- szepnełam przerażona do Logana- on … nie żyje- przełknełam śline i popatrzyłam na Logana który był tak samo jak ja przerażony … zobaczyłam że Sylwii aż zrobiło się niedobrze, tak że James przytulił ją i próbował uspokoić. Taa … nie widziała tego zakrwawionego trupa … więc nie wie jak to jest …

-musimy … coś zrobić ...- szepnął zakłopotany Logan.

-boje się ...- szepnełam i wtuliłam się w niego. Niestety ja byłam jedną z tych która wierzyła w duchy i zjawy … a to co tam się stało było dziwne …

-może … ten gościu miał to samo co ty Carlos ...- popatrzył na niego Kendall- tylko że … nie miał tyle szczęścia-

-ludzie musimy iść po opone, inaczej nic nie zdołamy zrobić- uspokajała nas Pat- znajdzmy jakiś budynek, zapytajmy o droge czy coś i pojedzmy stąd … to miejsce wieje grozą ...-

-Pat ma racje … chodzcie ...- szepnął Carlos po czym zamknął dokładnie auto i zaczął iśc przed siebie.

-a jego?- Ang wskazała na drugi samochód, przy którym byliśmy z Loganem.

-nie ucieknie … nie ma jak ...- odparłam po czym pociągnełam Logana dalej … nie miałam zamiaru tu stać …

-wszystko ok?- zapytał Logan, obejmując mnie delikatnie i patrząc na mnie.

-nie … tam jest martwy człowiek ...- szepnełam i popatrzyłam na niego- to jest straszne ...- wtuliłam się w niego i błagałam żebym tylko się nie rozpłakała. Doszliśmy do reszty i maszerowaliśmy w ciszy przed siebie. Z tego co zobaczyłam byli też mocno tym dotknięci … no bo to było straszne! Dlaczego tak się stało?! I co mogło stać się Carlosowi że stracił panowanie nad sobą i omało nas wszystkich nie wyzabijał?!

-patrzcie! … jakiś budynek tam jest!- wskazała na niego Angel.

-może tam znajdziemy opone- powiedział z nadzieją Logan

-miejmy taką nadzieje- kiwnął głową Kendall po czym wszyscy udaliśmy się w tamtą strone. Szczerze? To miejsce z zewnątrz wyglądało strasznie, nawet jak obsypane śniegiem. Po raz pierwszy w życiu chyba tak się bałam … Pat jako pierwsza otworzyła wielkie, stalowe drzwi do pomieszczenia i powoli wszyscy weszliśmy do środka … zimno, ciemno, i powiało strachem … wielkim strachem … tak że aż jeżył się włos na głowie. Staneliśmy wszyscy w wejściu i zaczeliśmy się rozglądać … pełno starych zardzewiałych maszyn, pajęczyn, kurzu i bóg wie czego jeszcze.

-to jest jakaś opuszczona rzeżnia- zaczął się rozglądać Carlos.

-strasznie tu jest- szepneła Sylwia wtulając się w Jamesa.

-spokojnie, jestem przy tobie- pocałował ją w głowe i delikatnie zaczął ją masować po plecach.

-wiecie … znam pewną historie dotyczącą rzeźni … a z tego co widze to chyba jest to miejsce- powiedział Logan, przypatrując się maszyną.

-te historyjki nie mają ani ziarenka prawdy. Zostały wymyślone do straszenia dzieci- odparłam mu, próbując przestać się trząść.

-taa? To dlaczego się trzęsiesz ze strachu skoro on nawet nie zaczął opowiadać?- podniósł cwaniacko brew Kendall.

- … zimno nooo -.- - mruknełam i wtuliłam się w Ang.

- pamiętam jak mi to ktoś mówił … w pewnej rzeźni był rzeźnik któremu powodziło się bardzo dobrze … nagle pewnego dnia odkopał kamień, który okazał się cudowny i spełniał dwa życzenia. rzeźnik zarzyczył sobie bycia nieśmiertelnym no i … tak się stało! Jednak stał się zjawą nie mająca uczuć i nie mogąca nic zrobić … od tej pory zabija i straszy ludzi, którzy do rzeźni przychodzą a kamień został w tym samym miejscu w którym rzeźnik przemienił się w zjawe- skończył Logan a ja omało nie udusiłam się ze śmiechu.

- phahahaha doobre Henderson doobre- wytarłam łze- powiedz mi taką rzecz … wymyśliłeś to przez noc czy na poczekaniu?-

- nie wymyśliłem Vai. Skoro jesteś taka mądra to chodz się przejśc po rzeźni co?- założył ręke na ręke i podniósł cwaniacko brew.

-nie wiem jak wy ale ja się zmywam- szepneła przerażona Sylwia po czym pobiegła do drzwi które w mig się przed nią zamkneły- nie … nie nie nieeee!!!- zaczeła w nie walić- ja chce wyyyjść!!-

- … mówiłeś duch rzeźnika co nie?- szepneła Ang oddychając głęboko.

-musimy znależć inne wyjście z tego miejsca- zaczeła się rozglądać Pat kiedy James próbował uspokojć trzęsącą się ze strachu Sylwie.

-no i do tego też opone- dodał Carlos

-rozdzielmy się i poszukajmy potrzebnych rzeczy- odparł Logan

-rozdzielić?! Zgłupiałeś?!- krzykneła Sylwia- chcesz żeby nas wszystkich wyzabijali?!-

-a niby w grupie trudniej im będzie w nas trafić?- rozłożyłam rece i nagle poczuliśmy wiatr i … mrożący krew w żyłach śmiech …

-aaaaaaaaa ja nigdzie nie idee!!!- wskoczyła czerwona na ręce Jamesa i wtuliła się niego jak tylko mogła.

-d … dobra … - wyszeptał Carlos- to było straszne ...- zaczął ciężko oddychać.

-c...co ty … t...o był .t … tylko … wiatr ...- wydukałam i poczułam że nogi mi się niemiłosiernie trzęsą.

-dobra ludzie nie mamy co zwlekać- zaczął Kendall który był najbardziej opanowany ze wszystkich- im szybciej znajdziemy opone i wyjście, tym szybciej skończy się ten koszmar i pojedziemy na zakupy-

-Kend ma racje- przytakneła Ang- to … my pójdziemy razem, Pat i Carlos razem, Sylwia i James razem … no i ...-

-taa Henderson będziesz mnie musiał znosić- założyłam ręke na ręke z cwaniacką miną, kiedy bardziej udało mi się opanować.

-damy rade- uśmiechnął się do mnie. Poczułam się dziwnie bezpiecznie kiedy jest koło mnie … to chyba dobrze nie?

-no to ludzie … do zobaczenia w niebie- zaśmiał się James i postawił Sylwie na ziemi.

-jaki pozytywnie nastawiony-pokiwała głową Pati po czym każdy poszedł w swoją strone …

Angel watching you …

-Angel ...- szepnął Kend, kiedy reszta znikneła nam z pola widzenia- wierzysz w to?- spytał patrząc na mnie.

-sama nie wiem … ten wiatr … i śmiech … to było troche straszne- otrzepałam się i wtuliłam w niego- a jeśli to prawda?- szepnełam i szybko schowałam twarz w jego bluzie.

-to będziemy musieli być silni i przetrwać to ...- pocałował mnie w głowe po czym staneliśmy przy jednym pomieszczeniu. Był to pokój gdzie pewnie pakowali mięso … weszliśmy do niego i powoli zaczeliśmy szukać opony.

-wiesz co kochanie … nie wiem czy znajdziemy tutaj opone- odparłam po kilku sekundach dumania.

-jak nie opona to coś innego. Pasuje jakieś wyjście znależć ...- szepnął po czym zrobił krok w przód … nagle usłyszeliśmy odgłosy zwierząt … krowy, koni ,byków … zlękłam się i zaczełam się rozglądać …

-co … co się dzieje?!- szepnełam patrząc na niego.

-to dusze zwierząt … tych których rzeźnik zabił … - zrobił kilka kroków do tyłu- one wciąż tutaj grasują … -chwycił mnie za reke- chodz … idziemy stąd ...- pociągnął mnie lekko do wyjścia a ja szybko udałam się za nim. Kiedy wyszliśmy, w oddali zobaczyłam jakiś dziwny cień …

-aaa!- pisnełąm i wtuliłam się w niego.

-co … co skarbie?- szepnął do mnie, uspokajając mnie.

-tam … tam jest duch … to … to ten rzeźnik!- wydukałam trzęsąc się cała. Chłopak rozglądnął się szybko.

-nie ma tam nikogo kochanie … spokojnie ...- pocałował mnie w czoło- chodzmy ...-

Sylwietta watching you …

szłam przyklejona do Jamesa i nie miałam zamiaru go puścić … nigdy!! ja … ja za bardzo się boje … to nie moja wina że z natury jestem taka strachliwa … i łatwowierna … w byle badziewie uwierze … ale ta historia, jak dla mnie, może mieć troche prawdy … ten śmiech … ten wiatr … boje się!!! na samą myśl że w tym pomieszczeniu może być zjawa ciarki mnie przechodziły …

-kochanie … wbijasz mi pazurki w rękę- syknął brunet i przytulił.

-prze … praszam … za bardzo się boje ...- jęknełam i wytarłam łze.

-słońce nie ma się czego bać- pocałował mnie delikatnie- jedyne czego się możesz bać to to że ci się może grzywka nieukładać- uśmiechnął się a ja pokręciłam głową.

-ty to mnie umiesz pocieszyć- zaśmiałam się.

-to teraz jak grzeczna dziewczynka puśc mnie i idz szukać opony- szepnąła a ja delikatnie go puściłam.

-spróbuje- uśmiechnełam się delikatnie i doszłam do jakichś pudeł … zdmuchnełam z nich centymetrowy kurz i odtworzyłam je. W środku znajdowały się przyżądy do uśmiercana zwierząt … - boże … jak nawet można takim czymś zabijać zwierzęta ...- westchnełam i odwróciłam się do Jamesa- co ty robisz?- podniosłam brew widząc jak brunet przeglądał się w jakimś dużym i starym lustrze.

-a wiesz … nie moge się pokazać zjawie nieuczesany- zaśmiał się i zaczał robić te swoje miny do lusterka. Pokiwałam głową patrząc na ten cyrk jednak … żałuje że wtedy go nie odciągnełam … jego odbicie nagle zmieniło się w jakiegoś stwora z potworną twarzą który zaczął się śmiać.

-co .. jest ...- szepnął przestraszony James.

- … uciekaaaaaj!!!- wydarłam się jednak za póżno … lustro się roztrzaskało a szkło z wielką siłą wbiło się w całe ciało Jamesa- Jaaaaaaaaaamess!!- wydarłam się ze łzami w oczach, widząc jak brunet upada na ziemie. Szybko podbiegłam do niego i uklęknełam przy nim. W ciało miał wbite wielkie kawałki szkła … nie … to niemożliwe … !!! - kochanie … nie … nie opuszczaj mnie … - szepnełam do niego, głąszcząc go po policzku kiedy jego oczy świdrowały a jego oddech zaczął robić się coraz bardziej słabszy.

- ...bądz … silna ...- szepnął do mnie po czym nie czułam już pulsu w jego ręce …

- James nie błagam … nie … nie zostawiaj mnie ...- szepnełam a łzy zaczeły płynąc z moich oczu jak wodospad … nie to nie może być prawda … on musi żyć … rozpiełam mu koszule by zobaczyć gdzie wbiły się kawałki szkła ...- o nie ...- zaczelam jeszcze bardziej płakać gdy zobaczyłam że jedno z nich, to największe, wbiło mu się w … serce … - NIEEEEEEEEEEE!!!- wydarłam się na całą rzeźnie- ZEMSTAAAAAAA!!!- krzyknełam przez łzy po czym przytuliłam jego głowe … to niemożliwe że on odszedł …

Violette watching you …

-co to za krzyk?!- podniosłam głowe kiedy usłyszałam jakiś przerażający krzyk.

- .. .to chyba twoja kuzynka- odparł Logan podchodząc do mnie.

- boje się dowiedzieć co mogło się stać ...- szepnełam i popatrzyłam na niego- a jeśli … miałeś racje?-

-ja tylko słyszałem tą historie … nie wiem czy jest prawdziwa-

-ty się nie wymiguj teraz! Opowiedziałeś nam ją więc musi być troche w niej prawdy! Poza tym ty nie kłamiesz noo ...- powiedziałam troche poddenerwowana.

-ciesze się że uważasz że jestem szczery- uśmiechnął się delikatnie do mnie.

- a w ogóle to gdzie my jesteśmy?- rozejrzałam się po pomieszczeniu.

- to jest chyba najgorsze miejsce dla zwierząt … tu właśnie zabijają zwierzęta a potem wrzucają je do tego wielkiego gara- pokazał mi na wielkie urzadzenie- które obdziera je ze skóry i mieli-

-jezus maria- otrzepałam się- a jak oni je tam wrzucają?-

-mają takie specjalne szczypce, które je podsnoszą z ziemi. O tam jest jeden- wskazał na jeden który był u góry.

-to jest okropne miejsce … ja … chyba już więcej nie zjem mięsa- otrzepałam się znowu i wziełam głeboki wdech.

-jak wyjdziemy z tego żywi to nie zdołąm nic zjeść ...- szepnął Logan. Nagle usłyszałam jakiś dziwny metalowy dzwięk …

-co … to?- szepnełam rozglądając się.

-maszyna do mielenia się włączyła- odparł przestraszony Logan.

-o kurde!!- krzyknełam kiedy zobaczyłam że szczypce zaczynają się ruszac- Logan uciekaaj!!- krzyknełam i pociągnełam go za ręke, kiedy szczypce kierowały się w jego strone. Schowaliśmy się za jedną z maszyn by nie dać się złapać.

-dobra … to jednak prawda ...- szepnął przestraszony Logan.

- trzeba stąd uciec- zaczełam się rozglądać i szukać jakiegoś wyjścia.

-Vai ...- przekręcił moją głowe w jego strone, tak że teraz patrzyłam mu w oczy- muszę … muszę ci coś powiedzieć ...-

-teraz?-

-może nie być już okazji … Violette … ja ...- nie zdołał dokończyć bo … wielkie szczypce chwyciły go za plecy i pociągneły go do góry gwałtownie.

-Logaan!- krzyknełam i chwyciłam go za ręce, trzymając się nogami maszyny.

-Vai … puść … jest za silny … rozerwie cię ...- szepnął brunet patrząc w moje wystraszone oczy.

-nie … nie … nie ...- jęknełąm kiedy próbowałam go jakoś ratować, ciągnąc go do siebie. Jednak szczypce ciągneły bardzo mocno. Poczułam bół w plecach i niechętnie puściłam Logana, upadając na podłoge. Wstałam szybko i otrzepałam się i zaczełam biedz do maszyny- nie zostawie cię tak!!- krzyknełam i próbowałam wejśc na maszyne.

- Vai! Przestań! To nic nie da!- krzyknął a mi aż popłyneły łzy.

- nie … niee!!- krzyknełam kiedy nie mogłam wspiąć się na maszyne. Nagle szczypce zatrzymały się nad maszyną do mielenia. Popatrzyłam na niego przestraszona a on z taką samą miną popatrzył na mnie. Wiedziałam że już nic się nie da zrobić …

- Violette ...- popatrzył na mnie a ja zaczełam ciężko oddychać- … kocham cię- kiedy to powiedział zadrżało coś we mnie … jednak to były jego ostatnie słowa … po tym szczypce puściły go do maszynki … słyszałam tylgo zgrzyty …

-NIEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!!!!!!!!- zaczełam krzyczeć i walić w maszyne. Ze łzami w oczach usiadłam przy niej i oparłam głowe o kolana płącząc niemiłosiernie … czułam jakby w moim sercu coś pękło … a jak się dowiedziałam że mnie kocha to jeszcze bardziej zaczeło mnie to boleć … tak jakby ktoś wywrał mi serce ...- dlaczego!!!?!?! dlaczegooo?!?!- zaczełam płakać jeszcze bardziej i oparłam głowe o maszyne

Sylwietta watching you …

moja głowa … czułam się jakbym była na kacu .. .to wszystko mnie przerastało … to że w jednej chwili straciłam jedyną osobe którą tak bardzo kochałam … musiałam go tam zostawić bo musiałam ratować swoje życie … moje nogi były jak z waty a twarz była cała sina od płaczu … nadal nie mogłam uwierzyć że jego już koło mnie nie ma … że on odszedł ...oparłam się o ściane i próbowałam zobaczyć gdzie jestem przez pół zamglone oczy gdy nagle usłyszałam przerażliwy płacz. Wytarłam szybko oczy mokre od płaczu i pobiegłam w strone tego dzwięku … kiedy wbiegłam do pomieszczenia, zastałam Vai leżącą na podłodze.

-Vai!- podbiegłam do niej i powoli podniosłam jej zapłakaną głowe.

-on … on odszedł ...- wydukała i wtuliła się we mnie nadal płacząc.

- … Logan?- szepnełam i usłyszałam jak jeszcze bardziej zaczyna płakać- … tutaj go …?-

-szczypce wrzuciły go do tego ...- wskazała na metalową budowle za nami.

- Vai … ty nie siedz tutaj tak … trzeba uciekać!! zjawa może gdzieś tu być!- krzyknełam i pociągnełam ją do góry ocierając jej łzy. Jej twarz? Tragiczna …

- ja go kochałam … za póżno mi to powiedział … za póżno to się zaczeło dziać- zaczeła jeszcze bardziej płakać i wtuliła się we mnie. Poczułam nagle lekki wiaterek we włosach i dziwne szepty wokół mnie … otworzyłam szybko oczy i pociągnełam Vai za prawą ręke do drzwi.

-Vai trzeba wiać stąd!! - ciągnełam ją do samych drzwi gdy nagle zobaczyłam że się zaczynają zamykać … nie chciał nas wypuścić … - Vai szybciej!-

-szybciej … nie dam … rady ...- jękneła przemęczona Vai i zaczeła zwalniać. Jednak ja nie chciałam dać za wygraną i szybko zaczełam bierz by zdążyć zanim drzwi się zamkną. W ostatnie chwili zdążyłam przelecieć jednak … usłyszałam przerażliwy krzyk i szybko się obróciłam do tyłu … to co zobaczyłam normalnie aż przyprawiało mnie o wymioty … trzymałam ręke Vai … tylko ręke!! drzwi ucieły jej ręke!! krzyknełam upuszczając te zwłoki i szybko przylepiłam się do drzwi. Słyszałam krzyk, rozpacz i płacz … uciełam jej ręke … boże przeze mnie drzwi ucieły jej ręke!! nagle usłyszałam piłę łańcuchową. Momentalnie zerwałam się z podłogi i zaczełam walić w drzwi. Krzyki Vai narastały ale nagle zrobiły się głośne i … ucichły … usłyszałam gruchnięcie czegoś na podłoge … zjechałam po drzwiach i usiadłąm na podłodze chowając twarz w rękach … teraz zabił mi moją kuzynke … największą wariatke jaką znałam … i to moja wina … walnełam w drzwi i zaczełam znowu płakać … już 3 osoby odeszły … kto następny?!