ŚWIĄTECZNY HORROR CZ 2

heelooou ;D zapraszam na 2 część horroruu :D aaa!! D: kurde ja tu pisze a tu lusterko na biurku mi się przewróciło D: nigdy więcej nie pisze horrorów ... wczoraj jak pisałam go po 24 to pod kołdrą bo  było tak ciemno i tak się bałam xD taaa jestem taka sama boidupa jak Sylwia w opowiadaniu xD w końcu to ja xD Zapraszamm :D

Pati watching you …

- opona opona opona … hmmm ...- zaczełam grzebać w jakichś rupieciach- w sumie to są małe szanse że znajdziemy tu opone ale ok- zatrzymałam się po chwili i popatrzyłam na Carlosa, który rozglądał się wystraszony po pomieszczeniu. Byliśmy w jakiejś stajni gdzie kiedyś pewnie przetrzymywali zwierzęta na rzeź- Carlos wszystko dobrze?- spytałam, podchodząc do niego.

-c … co?- odwrócił się gwałtownie w moją strone- t ...tak … Pati- szepnął i próbował się ogarnąć.

-Carlos, wierzysz w te brednie Logana?- spytałam podnosząc brew.

-no … tak ...- szepnął – no bo popatrz … te głosy i w ogóle ten wiatr … poza tym słyszałem jakieś dziwne krzyki i boje się że coś się reszcie stało-

-słońce nie bój się, to pewnie tylko twoja wyobrażnia- delikatnie go objełam i pocałowam w policzek.

- … czy przypadkiem nie ja mam cię uspokajać a nie ty mnie?- zaśmiał się latynos patrząc na mnie.

- w naszym przypadku nie- uśmiechnełam się do niego gdy nagle usłyszeliśmy przerażający pisk.

- co to było?!- spytał przestraszony latynos, rozglądając się jeszcze bardziej przestraszony.

-nie mam pojęcia … może to dziewczyny- szepnełam – wiesz że Sylwia byle czego się wystraszy- zaśmiałam się i podeszłam do sterty siana.

-ale … to był krzyk rozpaczy … nie wiem czy nie lepiej sprawdzić co się tam stało … -

-Carlos już nie panikuj- oznajmiłam, szukając czegokolwiek w siadnie. Nastała chwila ciszy … usłyszałam jakiś skrzyp. No w sumie całe to pomieszczenie skrzypiało bo byliśmy w stajni gdzie były bramy, które powstrzymywały bydło od ucieczki.

-Pati ...- szepnął nagle Carlos.

-Carlos już przestań, nie ma żadnych duchów- odparłam, nadal szukając w sianie.

-Pati … lepiej chodzmy stąd ...- szepnął prawie piszcząć ze strachu.

-Carlos weż przestań przeżywać!- krzyknełam i popatrzyłam do przodu kiedy … zamórowało mnie … z bramek zaczeły wychodzić jakieś byki … do tego widmo … co chwile było słychać ich ryki i prychnięcia. Dobra … teraz zaczełam się bać. Staliśmy tak nieruchomo, kiedy widma zaczeły na nas patrzeć z niezbyt miłym wyrazem pyska …

- Pati … żadnego … gwałtownego … ruchu ...- szepnął przestraszony latynos.

- to duchy!- krzyknełam i włąśnie wtedy cała lawina tych byków skierowała się prosto na nas … szybko rozdzieliliśmy się i uciekliśmy na bok tak że byki przebiegły koło nas. Popatrzyłam na podłoge i zobaczyłam że zostały odbite kopyta …

- one … są widmo ale … tak jakby żywe ...- szepnął Carlos patrząc na odciski. Byłam przerażona, nie wiedziałam co robić … bez chwili zastanowienia skierowałam się do Carlosa, który był naprzeciwko mnie. Niestety miałam rozwiązane sznurówki, a jedna z nich wplątała się w odstającą drewnianą podłoge przez co upadłam.

-Pati!- krzyknął Carlos i podbiegł do mnie, próbując szybko odczepić moją sznurówke.

-spokojnie Carlos ...-

-nie moge! Byki tu wracają!- krzyknął i zobaczyłam w jego oczach rozpacz. Odwróciłam się do tyłu i zobaczyłam tą chmare byków. Zaczełam krzyczeć i zamknełam oczy kiedy poczułam jak ktoś mnie popycha i … znów usłyszałam tupot kopyt … powoli otwarłam jedno oko i rozejrzałam się …

-Carlos ..?- szepnełąm gdy zobaczyłam go na podłodze, leżącego na plecach- Carlos!!- wrzasnełam i podbiegłam do niego. Leżał w plamie krwi a na bluzce miał odbite czarne kopyta- Carlos … słońce … nie … odezwij się- podniosłam jego głowe i delikatnie zaczełam go głaskać. On nagle zaczął kaszleć a z jego ust pojawiła się krew. Zaczeły mi się szklić oczy … nie wytrzymałam …

- kochanie ...- szepnął patrząc na mnie- żyjesz?- uśmiechnął się delikatnie

-uratowałeś mnie- szepnełam wycierając sobie łze- dziękuje ci … kocham cię- przytuliłam jego głowe a on delikatnie mnie objął.

-kochanie … mam chyba strzaskane wnętrzności ...- szepnął a ja oderwałam się od niego.

-uda ci się … wyjdziesz tego ...- mówiłam przez łzy- nie pozwole ci odejść ...-

-Pat?!- usłyszałam cichy szept i szybko zobaczyłam czerwoną- Pati!- weszła szybko i uklęknełą koło mnie- co … co się stało?- szepneła widząc Carlosa w takim stanie.

-uratował mnie ...- powiedziałam płącząc.

-chodz … musimy go wziąśc jakoś i znależć Kendalla i Angel … o ile jeszcze żyją ...- szepneła czerwona i otarła sobie łze. Była cała czerwona od płaczu a oczy miałą strasznie spuchnięte.

- a gdzie ...- zaczełam ale nie dała mi skończyć.

- nie żyją ...- szepneła po czym pomogła mi podnieść Carlosa.

- coo?- krzyknełam zdziwiona. Jakto … oni … nie żyją?!

- no normalnie ...- pociągneła nosem Sylwia- najpierw odszedł James … potem Logan … a na końcu … Vai … -próbowała powstrzymać się od płączu.

- to … to jest okropne … - wydukałam, kiedy powoli wychodziliśmy z pomieszczenia, trzymając oby dwie Carlosa.

-chodzmy poszukać reszte- zmieniła szybko temat czerwona po czym zaczeliśmy iść przed siebie. Nie dziwie jej się … straciła w jednej chwili kochanego chłopaka oraz kuzynke … no i też przyjaciela … mnie też jest trudno … będę tęsknić za tym słodkim lalusiem, mądralinskim i za tą kochaną wariatką … miałam nadzieje że wreszcie drogi Vai i Logana się zejdą … może w niebie będzie im lepiej?

Angel watching you …

-gościu nie miał czego wieszać- odparł Kendall, przyglądając się obrazom na ścianach, na których widniało wiele różnych sposobów zabijania zwierząt.

-wiesz … to w końcu rzeźnia- oznajmiłam, grzebiąc w jakimś pudle- yyh!- odsunełam się szybko kiedy ze skrzynki wyleciał nietoperz.

-spokojnie słońce, to tylko mała istotka żyjąca- przytulił mnie od tyłu i pocałował w policzek.

-chyba jako jedyna przetrwała- kiwnełam głową po czym wtuliłam się w niego. On delikatnie pogłaskał mnie po głowie.

- … dziewczyny!- szepnął a ja szybko podniosłam głowe by popatrzyć co się dzieje. Przed nami szły Sylwia i Pati, trzymając ledwo dyszącego Carlosa, całego pokrwawionego.

-boże ...- szepnełam przestraszona a Kendall szybko do nich podbiegł.

-Kendall ... weż … go … siły nie mamy ...- jękneła Sylwia a blondyn szybko wykonał polecenie i wziął latynosa na ręce.

-co mu się stało?- zapytałam wskazując na niego.

-długa historia ...- odparła Pati trzymając ręke Carlosa.

-i … musicie wiedzieć że ...- zaczełą Sylwia ocierając łzy- zostaliśmy tylko my ...- na te słowa zamarłam … jakto … tylko my?!

-chwila ...- szepnełam widząc jak Sylwia zaczyna coraz bardziej płakać.

-odeszli ...- szepneła Pati przytulając mocno Sylwie.

-James … i to na moich oczach- rozpłakała się czerwona a mnie aż zmroziło … James zginął … na jej oczach … to musiało być straszne … bez zastanawiania się przytuliłam ją mocno by troche ją uspokoić.

-dziewczyny … musimy znależć ten kamień- zaproponowała Pat- i musimy zarzyczyć sobie by oni wrócili do nas ...-

-tylko gdzie ten kamień może być?- spytałam ich, rozglądając się dookoła.

-eahm … Pati … nie chciałbym cię martwić ale ...- spłyneła blondynowi pojedyncza łza.

-tak?- spytała Pat. Widziałam że była poddenerwowana.

- … on chyba nie żyje ...- popatrzył na Carlosa który się nie ruszał i miał zamknięte oczy.

-Carlos … błagam nie!- krzykneła Pat i podbiegła do niego.

-połóż go na ławce- oznajmiła szybko Sylwia, widząc jedną w pobliżu. Kendall zrobił to co powiedziała po czym Pat szybko przy nim uklękła.

- nie oddycha ...- szepneła przez łzy i schowała głowe w rękach- on nie żyje!!- krzykneła i zaczełą rozpaczliwie płakać. Na ten widok serce zaczeło mi się krajać. Przytuliłam się do Kendalla … bałam się że tak jak dziewczyny , strace go …

-Pati chodz … trzeba szukać kamienia ...- objeła delikatnie brunetke i podniosła ją.

- ale … Carlos ...- szepneła i wytarła łzy które leciały jej po policzkach strumieniami.

-Carlos jest teraz w lepszym świecie- próbował ją pocieszyć Kendall lecz zamiast tego pogorszył sytuacje przez co brunetka jeszcze bardziej się rozpłakała.

-ty już nic nie mów- oznajmiłam mu a on podniósł ręce.

-chodzcie, przeszukamy to pomieszczenie- odparła Sylwia, obejmując zapłakaną Pati.

-a co z nim?- wskazała na latynosa.

-na razie zostawimy go tutaj … -szepneła do niej czerwona.

-musimy być silne- oznajmiłam.

-łatwo ci mówić ...- szepneła Sylwia.

-Angel ma racje! Trzeba wziąć się w garść!- podniosła głowe Pati- chodzmy szukać kamienia! Trzeba odzyskać chłopaków!!- zacisneła pięści i weszła do pomieszczenia.

-chce mieć taką werwe jak ona- uśmiechneła się leciutko Sylwia wycierając pojedynczą łze po czym weszła za nią.

-chodz kochanie- powiedział do mnie blondyn, kiedy wpatrywałam się w leżącego Carlosa.

- już ide ...- wyszeptałam i poszłam za nimi.

- tym razem gdzie trafiliśmy?- spytała Pati rozglądając się.

- nie mam bladego pojęcia- odparła Sylwia- ale to miejsce mnie przeraża- otrzepała się i przytuliła do siebie- … czemu go tu ze mną nie ma ...-

-Sylwia!! ogarnij się!! nie myśl o nim!!- zaczeła nią potrząsać Pati- musisz być silna! James na pewno tego chciał!!-

- tak … to były jego ostatnie słowa ...- po czym rozpłakała się i wtuliła w brunetke.

-dobra wiem że ja nie pomagałem ale ona to już w ogóle- mruknął blondym po czym zaczął szukać.

-Sylwia … nie płącz … bo ja zaczne ...- szepneła Pati.

-dziewczyny spokojnie- przytuliłam je od tyłu- wszystko będzie dobrze ...-

-mam taką nadzieje- szepneła Sylwia. Nagle jednak usłyszeliśmy jakieś dziwne stukanie … jakby ktoś stukał w rury … zaczeliśmy się rozglądać ale nic nie zauważyliśmy.

-nie nie nie ja tu zwariuje ...- pisneła Sylwia po czym zaczeły jej się nogi trząść.

- … Kendall!- krzyknełam kiedy ujrzałam nad chłopakiem jakiś otwór- idz z tamtąd!!!- nie zdążył zrobić kroku … w pewnym momencie jakieś dziwne mazidło oblało go a on zaczął niemiłosiernie krzyczeć …- Kendaall!!- krzyknełam przez łzy.

- to jakiś kwas!- krzykneła Pati po czym chwyciła mnie, kiedy próbowałam się do niego przybliżyć.

-puść mnie!! chce być przy nim!!- krzyknełam próbując się wyrwać.

-nie!! bo jeszcze tobie coś się stanie!- powoli zaczeła mnie wyprowadzać kiedy Sylwia uciekła z tego pokoju i poszła na korytarz. Ona, tak samo jak ja, nie mogłą na to patrzec …

-kwas … zrzera … mi … wszystko ...- wydusił z siebie Kendall po czym upadł na ziemie.

-Kendall niee!!- krzyknełam zrozpaczona kiedy moja twarz pokrywała się łzami.

-uciekaj … zrób to … dla mnie ...- jęknął po czym padł całym ciałem na podłoge.

-KENDAAAAAAAALL!!- zaczełam krzyczeć kiedy Pati wyciągneła mnie z pokoju. Nie mogłam w to uwierzyć … on... odszedł... jak reszta … dlaczego włąśnie nas to spotkałoo?!?!?

Sylwietta watching you …

niedobrze mi … wiruje mi cały świat przed oczami … bierze mnie na wymioty … muszę sobie usiąść … następny poległ … ta walka wydaje mi się jak walka z wiatrakami … niemożliwa!! to przecież zjawa! Nie da się z nią wygrać!!! jedyny sposób to znależć kamień i wypowiedzieć życzenie … ale jednak jeśli poprosze żeby reszta wróciła to będzie zmarnowane … nie uda nam się uciec a zjawa i tak nas dopadnie … a jeśli … poprosze o to by znów się stał człowiekiem … przynajmniej oszczędze przyszłym zwiedzającym takiej tragicznej historii … straciłam już prawie wszystko … zostało nas 3 … same dziewczyny … żadnego wsparcia chłopaka … dajmy na to że dwie dziewczyny bo ja jestem boidupa pierwszej klasy … ja się ciemności boje a co dopiero takiego cyrku! To nie na moją psychike!! powoli podniosłam się z ziemi i rozglądnełam … gdzie Carlos?! Popatrzyłam zdziwiona na pustą ławke … przecież on nie żył! … to gdzie go powiało? Albo … kto go zabrał?! I po co!? Odwróciłam się do dziewczyn … Pati próbowała uspokoić zapłakaną Angel … ja już nie potrafiłam płakać … miałam tego dość że po prostu nie umiałam uronić ani jednej łzy … nagle poczułam wiatr … znowu on … popatrzyłam przed siebie i w oddali zobaczyłam go … zjawe …

-dziewczyny wiaaać!!- wrzasnełam biegnąć do nich

- w którą strone?!- krzykneły oby dwie.

-nie wiem! Byle nie przed siebie!! on tam jeest!!- krzyknełam i znowu całą się zaczeła trząść … czy to się kiedykolwiek skończy?!

-... wieem!- krzykneła Pati- ten kamień … chyba wiem gdzie go mogłam zobaczyć- po czym pobiegła przed siebie. Migiem podążyłyśmy za nią. W tej samej chwili zerwał się wielki wiatr …

- ta zjawa na serio nie ma nic innego do roboty?!?!- krzyknełą Angel- tylko zabijać niewinnych ludzii?!!? słyszysz mnie?!?! zabiłeś mi Kendallaa!!!! nienawidze cięęęęę!!!- wrzasneła bo to trudno nazwać krzykiem. Długo na odpowiedz nie musiała czekać … wielka komoda wjechała prosto na nią tak że wpadła na szybe i … wypadła przez okno!!

-Angeeel!!!- krzyknełyśmy wychylając się z okna. Zobaczyłyśmy ją w wielkiej kałurzy krwi … przytrzaśniętą komodą … nie mogłam na to patrzeć … migiem odwróciłam wzrok i zaczełam dyszeć.

- … zostałyśmy tylko my ...- wyszeptała załamana Pati, tuląc mnie.

-Pat … zrobie to … dla Jamesa- zacisnełam pięść po czym popatrzyłam przed siebie- słyszysz mnie?!!? skończe z tobą raz na zawszee!!- wrzasnełam po czym pognałam do przodu.

-nie zostawiaj mnie tutaj samą!!- krzykneła Pat po czym poszła w moje ślady

-mów gdzie jest kamień!- krzyknełam do niej nadal biegnąć.

-tu powinna być kuchnia!! przejdziesz ją i jest stajnia!! na sianie gdzieś powinna być!!- krzykneła i dogoniła mnie.

-no to ...- szepnełam stając przy zamkniętych drzwiach od kuchni- raz kozie śmierć ...- po czym otworzyłam drzwi a tam … wielki chaos!! wszystko latało … noże, widelce, łyżki, talerze, stoły, krzesła …

-... jasne ...- szepneła Pat przyglądając się temu.

-za chłopaków ...- szepnełam i złapałam ją za ręke.

-nie tak się robi- oznajmiła mi- ZA CHŁOPAKÓÓÓÓÓÓÓÓÓW!!!!- wrzasneła po czym wbiegłyśmy do kuchni z krzykiem. Od drzwi do stajni dzieliło nas dosłownie jakieś 6 metrów … musiałyśmy uważać na te wszystkie latające przedmioty, a najbardziej na noże …

-uwaga na noże!!- krzyknełam do niej

-nie mam tyle oczu!- krzykneła po czym widelec wbij się do oka- aaał!!! moje oko!!- z jej oka wytrysneła krew. Nagle jednak nóż wbił jej się w gardło. Wrzasnełam i kucnełam przy kuchence.

-Sylwia … leeeeećć!!!- powiedziała z resztkami tchu po czym upadła na podłoge. Wziełam głęboki wdech po czym z wielkim krzykiem kierowałam się do drzwi. Nóż był bardzo blisko mojej twarzy ale na szczęście trafił mnie w ręke i zrobił rane … syknełam i złapałam się za ręke lecz biegłam dalej. Z chukiem otwarłam drzwi po czym szybko je zamknełam. Zaczełam oddychac ciężko kiedy zdałam sobie sprawe że zostałam sama … sama jak palec ze zjawą … większej kary za grzechy mi nie mogli dać … migiem zaczełam szukać w sianie kamienia kiedy nagle ujrzałam że coś dziwnego leci w powietrzu … tak jakby … dusza … nagle znikneła i wtedy … pojawil się on … duch rzeźnika … jakieś 5 metrów przede mną …

- tyyy!!!- krzyknełam- zabrałeś mi moich bliskich!!!! wszystkich!!! nie … nie myśl że tak to zostawie!!!- krzyknełam przez łzy po czym zobaczyłam kamień po mojej lewej stronie. Wziełąm głęboki wdech i próbowałam się dostać jednak zjawa nie dawała za wygraną. Napuściła na mnie stado byków widmo. W ostatniej chwili się zatrzymałam tak że stado przebiegło koło mnie- a więc tak pogrywasz ...- wyciągnełam z kieszeni kawałek szkła- nie dam się!!!- wrzasnełam po czym rzuciłam nią w zjawe, tak że ona się rozpłyneła. Migiem dopadłam kamień i upadłąm na podłoge. Dosłownie metr przede mną pojawiła się zjawa … mam kamień … wiem co wypowiedzieć … więc …- chce żeby rzeżnik znów był człowiekiem!!- krzyknełam po czym otworzyłam oczy zdumiona. Nie to chciałam powiedzieć … kamień się rozpał … powoli usiadłam patrząc na niego po czym podniosłam głowe i popatrzyłam przed siebie … miałam przed sobą jakiegoś dziadziunia który patrzył na mnie- pan … jest ...-

-człowiekiem tak … jestem tym rzeżnikiem- odparł.

-pan … pan zabił mi wszystkich moich bliskich!! ja … ja nie mam teraz nikogo!!- krzyknełam załamana po czym zakryłam oczy i zaczełam przerażliwie płakać ...

************************************

Logan watching you …

-tak panie, już są … tak jest ich hmmm … 6 … - usłyszałem jakiś dziwny głos po czym powoli otworzyłem oko. Co do …? usiadłem po czym zacząłem się rozglądać … wszędzie biało i czysto … czy to … nieboo?!!- tak panie, nawet się zaczynają budzić. Mieli ciężki dzień- powiedział jakiś człowiek w białej szacie i skrzydłami.

-co … się dzieje?!- zapytałem powoli wstając.

-dobrze, to do miłego Boże- powiedział- witam cię Logan- uśmiechnął się promiennie i oparł się o biurko- poczekam z tłumaczeniami jak reszta się obudzi- pokazał na reszte która leżała za mną.

- … czemu widze pierzastego gościa?- spytał James otrząsając się.

- to już dziś bal przebierańców?-spytał Kendall podnosząc się powoli.

-Kendall!!- krzykneła Angel przytulając się do niego.

-ooo mój aniołek!- przytulił ją mocno blondyn

-eej … to nie jest rzeżnia ...- szepneła zdziwiona Pati.

-czyżbym umarł?- spytał zdziwiony Carlos.

-Carlos Carlos Carloos!!- wtuliła się w niego Pati- boże nie wiesz przez co przeszłam-

-chwila … ty człowieku w śmiesznym stroju, powiedz co jest grane- wskazał na gościa James.

-aaa więc, witam was jestem św Piotr i właśnie znajdujecie się w niebie!- oznajmił i pokazał skrzydła.

-św Piotr?!?!- krzykneli wszyscy.

-ee czy tylko mnie dziwi że jesteśmy w niebie?- rozglądnąłem się.

-mnie dziwi co tu robi James- zaśmiała się Pati.

-no mnie też … tyle nieczystych myśli miałeś chłopcze ...- odparł kiwając głową św Piotr.

-no no nie wywiniesz się. Za dobrze cię zna- zaśmiał się Kendall.

-chwila … gdzie jest Vai?-spytałem rozglądając się.

-ee … jakby to powiedzieć ...- szepnął Piotr. Nagle z nikąd pojawiły się jakieś drzwi a z nich wypadła … Vai! Zamkneła gwałtownie drzwi oddychając ciężko.

-Violette!!- krzykneli wszyscy uradowani.

-Vai! Wiesz że umarliśmy?!- krzykneła Pati.

-wieeem!!!- wzieła biurko Piotra po czym zastawiła drzwi- powiedz mi czemu dałeś mnie do piekła?!?!- krzykneła

-do piekła?!?!- krzykneliśmy wszyscy.

-wiedziałem- zaśmiał się James.

-tyy! Ty byłeś blisko- wskazał na niego Piotr.

-nie nie nie to nie możliwe!- podeszła do niego pasemkowa- proszę mi pokazać liste moich wyczynów!-

-oddaj mi biurko- kiwnął głową święty.

-jak ci oddam to diabły po mnie przylecą!- krzykneła przestraszona.

-eeeh-jęknął Piotr po czym podszedł do biurka i zabrał jakieś papiery- a więc … masz 50 stron grzechów ...-

-łooo nieżleee- kiwnął głową Carlos.

-skąd jej się tyle nazbierało?- szepnąłem do siebie.

-a 10 stron dobrych uczynków … i to jeszcze dużą czcionką musiałem pisać- oznajmił Piotr po czym otworzył drzwi skąd wyskoczyły dwa diabły.

-ale ja jestem dobraa!!- krzykneła po czym zaczeła uciekać wpadając na mnie.

-hej Vai- uśmiechnąłem się do niej.

-Logaan!!- krzykneła po czym wtuliła się we mnie- nigdy więcej nie chce cię oglądać jak umierasz!!-

-chwila … gdzie Sylwia?!- zaczął się rozglądać James.

-aleś ty szybki- pokiwała głową Pati.

-Sylwia jeszcze żyje ...- szepnął Piotr.

-moje biedne skarby!! wszyscyśmy umarli a ona została sama jak palec!!- krzyknął James i złapał się za głowe.

-ale jesteśmy złymi przyjaciółmi … poumieraliśmy i ją samą zostawiliśmy- kiwnął głową Kendall z uśmiechem.

-to nie śmieszne!! ty nie musiałeś oglądać swojej śmierci ...- szepneła Angel wtulając się w niego.

-taa ale ją poczułem- kiwnął głową blondyn.

-Logan ...- oderwała się ode mnie Vai- na prawde mnie kochasz?- popatrzyła mi w oczy. Teraz już nie miałem nic do stracenia … jesteśmy w niebie!

-tak Vai, kocham cię …. bardzo cię kocham- uśmiechnąłem się do niej.

-ja też cię kocham!!- krzykneła z wielkim wymalowanym uśmiechem na twarzy.

-fajnie że musieliście umrzeć żeby to sobie powiedzieć- kiwnełą głową Pat.

-uwierzcie mi że wszyscy o tym wiedzieli oprócz was- zaśmiał się Carlos.

-przynajmniej tu możemy być szczęśliwi- uśmiechnąłem się po czym zacząłem się do niej przybliżać.

-ooo niee!! zakaz całowania diabłów!!!- krzyknał święty po czym diabły pociągneły Vai ze sobą.

-nieee!!! dajcie mi szansee jeszczee!!- krzyczała Vai próbując się wyrwać.

-że niby mam jej nie widzieć przez całą wieczność?!?! i to ma być niebo?!- krzyknąłem załamany.

-przykro mi, ona poszła do piekła. Nie możesz się z nia widywać … takie są przepisy- odparł święty ...

ii jak myślicie, co się stanie? jak się skończy jednorazówka? To Be Continued ...